روزی گذشت...

مردم همه برنده ی انتخابات بودند...

انتخابات 85 درصدی مردم

"محمود احمدی نژاد"...

گروهی شاد و دیگر ناراحت... اما همه جزئی از مردم...

حالا به موسوی دستور بعدی اش رسید ...

"برو و مردم را بشوران ... تنها تو می توانی"

موسوی که دیگر از ادامه نا امید شده بود ...

گفت شاید با این کار قدرت را به دست آورد ...

اگرچه روزی با آهنگین بودنش آهن آمریکا را شکست...

اما حال نوبت آن شده بود که به سبک دیگری بنوازد...

سبکی که کنسرت زندگی اش را از هم متلاشی کند.

پس گفت دیگر فرصتی نیست اگر حالا روی کمک آن ها حساب نکنم

هیچ فرصتی نخواهم داشت...

پس انتخاب را به تقلبی بودن متهم کرد...

حال شاید تنها رهبر بود که می توانست او را از این منجلاب بیرون براند...

اما

دوست قدیمی او هم نتوانست ...